„To, co robimy dla siebie, umiera razem z nami, co zrobimy dla innych, pozostaje i jest nieśmiertelne”. 
                         -Albert Pike

Wolontariusze niosą pomoc innym i nic za to nie chcą. Pojawiają się tam, gdzie są potrzebni. Każdy może być wolontariuszem! 

Krajem, w którym najwięcej ludzi dobrowolnie angażuje się w pracę na rzecz innych osób i różnych instytucji społecznych, jest Norwegia.
Prawie połowa mieszkańców udziela się tam społecznie w domach dziecka, hospicjach, szpitalach, punktach charytatywnych, schroniskach dla zwierząt, stowarzyszeniach, fundacjach i organizacjach pozarządowych.

Samo słowo „wolontariusz”, czyli łaciński voluntarius, oznacza dobrowolny, ochotniczy. Zaangażowanie wolontariusza jest zatem dobrowolne i wynika z jego woli, a nie z jakiś norm czy nakazów. Może być to działanie indywidualne lub aktywność profesjonalnie zorganizowana w ramach grupy. Podstawową cechą, która różni wolontariusza od pracownika otrzymującego wynagrodzenie, jest motywacja wolna od zarabiania pieniędzy. Wolontariusze pytani właśnie o motywy swoich działań, odpowiadają, że każdy by tak postąpił na ich miejscu, że trzeba umieć dzielić się swoim czasem i umiejętnościami, a przede wszystkim sobą.